ساخت مقیاس (بومی) برای سنجش دینداری

هدف: تهیه مقیاس استاندارد برای اندازه گیری میزان دینداری؛ به خصوص در جامعۀ ایران که دینداری یکی از شاخصهای اصلی توصیف وضعیت اجتماعی است، یکی از ضرورتهای انکارناپذیر است؛ به ویژه اینکه اکثر شاخص هایی که برای سنجش دینداری ارائه شده اند، عمدتاً بر مبنای الگوهای غربی و دیدگاههای مسیحی گرا ساخته شده اند. لذا هدف اصلی این پژوهش، ساخت الگوی مفهومی و ابزار اندازه گیری بومی برای سنجش میزان دینداری بوده است. روش: این مطالعه به صورت میدانی و با استفاده از تکنیک مصاحبه در قالب پرسشنامۀ محقق ساخته به انجام رسیده و نتایج آن به وسیلۀ نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شده اند. یافته ها: دراین تحقیق، یک الگوی مفهومی جدید مشتمل بر وجوه سه گانه و ابعاد چهارگانۀ دین(اعتقادات، ایمان، اخلاق و شریعت) برای سنجش دینداری طراحی و ارائه شد و نتایج آزمونهای آماری نشان داد که مقدار kmo محاسبه شده ابزار سنجش بیش از 7/0 بود(780/0) و نتیجه آزمون بارتلت نیز درسطح خطای کوچک تر از 01/0 معنادار بوده است. همچنین محاسبۀ ضریب آلفای کرونباخ برای ابزار سنجش دینداری نشان داد مقدار این ضریب بیش از 7/0 بوده است. لذا مقیاسها و ابزارِ محقق ساخته برای سنجش دینداری از اعتبار/روایی واعتماد/پایایی لازم برخوردار شد. نتیجه گیری: معمولاً یکی از دغدغه های محققان، دستیابی به ابزاری است که اعتبار و روایی آنها به ویژه در جامعۀ ایران مورد ارزیابی و تأیید قرار گرفته باشد و این امر، به خصوص در تحقیقاتی که برای سنجش دینداری انجام می شوند، از اهمیت بیشتری برخورداراست. به نظر می رسد با تکیه بر نتایج تحقیق حاضر بتوان از مقیاس و ابزار سنجش دینداری که در این پژوهش معرفی شده است برای کارهای پژوهشی مشابه استفاده کرد؛ چرا که اعتبار این ابزار در این پژوهش به تأیید رسید